Czy wiesz jakie są współczesne skuteczne metody szukania pracy? Jak znaleźć wartościową pracę po 50 roku życia? Nasz blog zawiera konkretne informacje, czego oczekują pracodawcy, jak korzystać z sieci kontaktów oraz jak CV może stać się przepustką na spotkanie rekrutacyjne. Sprawdź, co aktualnie dzieje się na rynku prac i otwórz się na nowe możliwości.&nbsp;

Jak szukać pracy?

Rozwój kariery zawodowej po 50 roku życia? Tak, jest możliwy. Nie zawsze w oczywistym kierunku. Kariera zawodowa po 50 roku życia może rozwijać się w wykonywanym zawodzie, ale może wymagać przekwalifikowania się na inne, nowe obszary. Sprawdź jakie są zawody przyszłości, co zrobić, by mimo wieku, móc sprostować zmieniającym się wymaganiom rynku pracy.&nbsp;

Kariera zawodowa

Sprawdź aktualne informacje dotyczące prawa i warunków pracy osób po 50 roku życia. Jeśli interesujesz się przedemerytalnym okresem ochronnym, warunkami wypowiedzenia stosunku pracy, składkami ZUS jakie musisz płacić w czasie świadczenia pracy podczas emerytury, a także wysokością podatków, tutaj znajdziesz odpowiednie informacje. Dzielimy się sprawdzoną wiedzą, jak wygląda ochrona pracowników po 50 roku życia. Wyszukaj informacje, które Cię interesują.&nbsp;

Prawo i warunki pracy

Rozwój osobisty

Druga edycja Programu Stażowego DSV - Global Transport and Logistics. Jak mądrze tworzyć programu dla osób w każdym wieku?

<h2>Programy Stażowe vs sytuacja na rynku pracy osób dojrzałych</h2>Istnieje przekonanie, że programy stażowe są skierowane wyłącznie do osób młodych i umożliwiają tylko zdobycie pierwszych doświadczeń zawodowych.Jednak również w przypadku osób, które posiadają już spore doświadczenie i nie szukają pierwszej, ale kolejnej pracy, programy stażowe mogą być doskonałym narzędziem do zdobycia nowych umiejętności i rozszerzenia kompetencji. Podczas zatrudnienia na staż, pracownicy uczą się praktycznych umiejętności, wykonują zadania nie wymagające złożonych kompetencji i zwykle łączą teorię z praktyką. Programy stażowe, oferowane są przez firmy praktycznie we wszystkich branżach od technologicznej, poprzez transportową, chemiczną, aż do reklamowej. Informacje na temat aktualnych ofert stażowych można znaleźć w serwisach pracodawców, na stronach z ogłoszeniami pracy, a także podczas targów pracy. Programy stażowe niosą dla pracodawców korzyści, które wykraczają poza proste pozyskanie dodatkowych pracowników. Wśród nich jest przede wszystkim budowanie talentów od podstaw, budowanie marki pracodawcy, zwiększenie efektywności procesów rekrutacyjnych, czy wzmocnienie zespołu, gdy przewidywane są okresy wzmożonej pracy.Czy osoby dojrzałe odnajdują się w programach stażowych? Udział pracowników 50+ w stażach jest nowością w podejściu do kontynuowania kariery zawodowej. Staże nie gwarantują zatrudnienia i fakt ten może zdecydować o rezygnacji ze zgłoszenia do programu. Jednak warto wziąć pod uwagę rekrutację na staż w przypadku, gdy mimo wielu lat doświadczenia, pracownik chce zmienić pracę lub wymaga tego jego sytuacja zawodowa.<h2>Programy stażowe to dobre rozwiązanie dla pracowników 50+</h2>Otoczenie rynkowe w jakim działają pracodawcy podlega dynamicznym zmianom. Nie tylko rozwój technologii, także działania konkurencji oraz zmiany w prawie, wymagają od pracodawców dostosowywania się do sytuacji. Pracodawcy z kolei oczekują od pracowników przede wszystkim elastyczności w podejściu do zmian. Ta elastyczność obejmuje również szybkie podnoszenie kompetencji lub wręcz przebranżowienie.Pracownicy 50+ mogą znaleźć się w różnych sytuacja zawodowych, w których warto rozważyć niestandardowe rozwiązania, także staż. Sytuacją, szczególnie trudną jest utrata pracy spowodowana zamknięcie zakładu pracy, zlikwidowaniem stanowiska lub właśnie potrzebą pozyskania przez pracodawcę nowych kompetencji.Osoby dojrzałe mogą też chcieć powrócić do aktywności zawodowej po długiej przerwie spowodowanej na przykład opieką nad inną osobą. Często też osoby z dużym doświadczeniem stają przed koniecznością zamknięcia własnego biznesu i powrotu do pracy na etat.Wielu pracowników jest w sytuacji, gdy są związani z jednym pracodawcą przez wiele lat i chcieliby zmienić zawód lub branżę, ale trudno im dostosować swoje kompetencje do potrzeb rynku pracy.Udział w programie stażowym daje właśnie taką możliwość – zmiany lub dostosowania kwalifikacji do potrzeb rynku pracy, a jednocześnie pozwala wejść w środowisko pracy, czego zwykle nie oferują szkolenia i kursy.Staż pozwala również sprawdzić, czy nowy zawód, nowe kompetencje lub stanowisko są faktycznie właściwym wyborem dla danej osoby. W przypadku braku budżetu na szkolenia podnoszące kwalifikacje, staż jest doskonałym rozwiązaniem, ponieważ jest zwykle płatny.Jedną z pierwszych firm, która zwróciła uwagę na osoby dojrzałe podczas rekrutacji do programu stażowego jest Rohlig SUUS Logistics.<h2>Program stażowy Rohlig SUUS Logistics pomaga tworzyć zróżnicowane zespoły</h2>Zmiany demograficzne wymagają od wszystkich pracodawców dostosowania struktury zatrudnienia do sytuacji na rynku. W Polsce, podobnie jak w wielu krajach europejskich, coraz większą grupę zawodową stanowią osoby 50+. Często są to pracownicy, którzy pragną pozostać aktywni zawodowo i nadal się rozwijać, a jednocześnie, właśnie Ci kandydaci, mówią o trudnościach w znalezieniu pracy i skarżą się na bycie “niewidzialnymi” dla rekrutujących. Program stażowy #LogiStaż Rohlig SUUS Logistics został skierowany do osób, które chcą się przebranżowić, są otwarte na zmianę i nowy początek oraz tych, które chcą wrócić na rynek pracy po dłuższej przewie. Dla kandydatów staż to szansa na poznanie branży logistycznej oraz samej firmy, dla której ważne stało się stworzenie przestrzeni, w której każdy, niezależnie od wieku, może zdobyć pierwsze doświadczenia w logistyce. Program to także możliwość dla Rohlig SUUS Logistics rozwijania międzypokoleniowej wymiany perspektyw i doświadczeń w tworzeniu zróżnicowanej kultury organizacyjnej.<h2>Dlaczego aktywizować zawodowo pracowników?</h2>Zdając sobie sprawę, jak wygląda obecnie rynek pracy nie sposób pominąć tak istotnej grupy, jaką są pracownicy dojrzali. Dane GUS wskazują, że osoby po 50 roku życia stanowią blisko 40% populacji. Skupiając się jedynie na młodych talentach, można mieć problem z zatrudnieniem wystarczającej liczby kandydatów i jednocześnie pominąć potencjał pracowników dojrzałych. Wiek nie jest barierą, wręcz przeciwnie, liczy się postawa każdego indywidualnego pracownika. Z doświadczenia firmy wynika, że wiekowo zróżnicowane zespoły to większa innowacyjność i kreatywność, lepsze zrozumienie potrzeb klientów, którzy też reprezentują różne grupy wiekowe. To także efektywność operacyjna, ważna z perspektywy firmy. “Od lat rynek pracy w Europie zmaga się z wyzwaniami związanymi z dostępnością kadry pracowniczej. Struktura wiekowa społeczeństw wskazuje, że coraz trudniej będzie o zatrudnienie pracownika. Z tego powodu coraz większą uwagę powinniśmy poświęcać inicjatywom pozwalającym na aktywizację zawodową różnych grup, w tym osób powyżej 50 roku życia.”&nbsp; mówi Jacek Głowacz, HR Director Rohlig SUUS Logistics.<h2>Liczą się kompetencje osób dojrzałych</h2>Program stażowy Rohlig SUUS Logistics skierowany był przede wszystkim do osób, które chcą się przebranżowić lub wrócić na rynek pracy. Wśród kandydatów zwracano uwagę głównie na umiejętności miękkie, takie jak otwartość na nowe kwalifikacje i chęć uczenia się. Ważne też były umiejętności komunikacyjne, zarządzanie czasem, a także odpowiedzialność za powierzone zadania.Często okazywało się, że zdobyte już doświadczenie kandydatów w branżach niezwiązanych z logistyką można wykorzystać w wielu obszarach organizacji.Dojrzałe osoby wchodząc do branży logistycznej ze świeżym spojrzeniem, często znajdują rozwiązania, na które będąc w niej od dłuższego czasu i mając utarte schematy, trudniej wpaść. To ogromna wartość.<h2>Kluczowe wyzwanie w zarządzaniu zróżnicowanym wiekowo</h2>Zdaniem Jacka Głowacza, HR Dyrektora Rohlig SUUS Logistics “(…) oficjalnie wiele firm prowadzi otwartą politykę rekrutacyjną i deklaruje, że wiek nie ma znaczenia przy zatrudnieniu. Jeśli jednak zagłębimy się w szczegóły, okazuje się, że nie idą za tym konkretne działania. Moim zdaniem, jednym z największych wyzwań jest przygotowanie managerów do zarządzania zróżnicowanymi zespołami i poszerzanie ich perspektywy w tym zakresie. Staramy się uświadamiać managerów, jak wiele automatyzmów kieruje naszymi decyzjami, również w procesach rekrutacji i wyborze pracowników. Program stażowy jest doskonałą szansą, która dobrze wykorzystana pomaga w budowaniu otwartej na różnorodność wiekową kultury organizacyjnej.”Z tego powodu, przed rozpoczęciem programu kadra managerska i zespół rekrutacji wziął udział w dedykowanym szkoleniu na temat różnorodności, dobrych praktyk podczas współpracy i komunikacji z pracownikami reprezentującymi różne grupy wiekowe. Warsztaty były okazją do omówienia potrzeb osób dojrzałych, wartości jakie płyną z budowania różnorodnych wiekowo zespołów oraz rozwiania wątpliwości i stereotypów, które wciąż istnieją. Na bazie pytań, które padły podczas spotkania została opracowana „Księga dobrych praktyk”, która stała się swoistym przewodnikiem dla managerów z zakresu zarządzania różnorodnymi zespołami.<h2>Jak dotrzeć do osób dojrzałych potencjalnie zainteresowanych udziałem w stażu?</h2>Komunikację programu stażowego i samo dotarcie do osób dojrzałych potencjalnie zainteresowanych udziałem warto starannie przygotować. Jak w każdej rekrutacji, tak i w przypadku stażu, najważniejsza nie jest ilość zgłoszeń, ale jakość rozumiana jako zgłoszenia osób faktycznie zainteresowanych programem i świadomie biorących udział w rekrutacji.Rohlig SUUS Logistics, aby dotrzeć do odpowiednich kandydatów wykorzystało swoje kanały i profile w social mediach, a także wybrane grupy tematyczne na portalach społecznościowych oraz biura karier. Pojawiły się także publikacje na stronach skierowanych do osób 50+. Podstawowym narzędziem jednak wciąż było standardowe ogłoszenia rekrutacyjne, choć z niestandardową ofertą.Dzięki podjętym działaniom nie tylko w grupie osób dojrzałych, ale w różnych grupach wiekowych, firma pozyskała ponad 3000 aplikacji, co pozwoliło na zatrudnienie Stażystów, których umiejętności i kompetencje odpowiadały potrzebom biznesowym działów.Kandydaci aplikowali do wybranego działu i na wybrane miejsce stażowe. Podczas weryfikacji CV, nawet jeśli firma nie była w stanie zaprosić kandydata/tki do procesu, do którego aplikował/a, starała się znaleźć inne miejsce, w którym kandydat/ka mógłby/aby spróbować swoich sił.Do wszystkich kandydatów została wysłana ankieta, w której zapytano o doświadczenia z procesu rekrutacyjnego w Rohlig SUUS Logistics oraz o sugestie zmian, które mogłyby zostać wdrożone w kolejnych edycjach programu. W procesie rekrutacji przeprowadzono także dodatkowe badanie Candidate Experience wśród&nbsp; osób dojrzałych, gdzie poza rozbudowaną ankietą, pojawiła się również opcja kontaktu telefonicznego, aby pogłębić wywiad i zwiększyć wartość zebranego feedbacku.<h2>Nie traktować specjalnie, ale włączać</h2>Nie chodzi o podkreślanie różnic między pracownikami, ale o stworzenie takiego miejsca pracy, w którym mimo różnic, każda osoba czuje się dobrze. Dlatego onboarding do programu stażowego #LogiStaż w Rohlig SUUS Logistics był jednakowy dla wszystkich osób, niezależnie od wieku i rozpoczynał się od przesłania pakietu informacji o pierwszych dniach w SUUS. Następnym krokiem było wspólne spotkanie w biurze głównym w Warszawie, gdzie Stażyści i Stażystki mieli okazję poznać firmę, porozmawiać z Zarządem oraz zintegrować się. Przekazanie dalszej wiedzy merytorycznej realizowane było online oraz offline, i skupiało się na przedstawieniu specyfiki pracy firmy, poznaniu produktów oraz obowiązujących procedur.Każdy Stażysta i każda Stażystka miał/miała przypisanego Buddiego, czyli osobę ze swojego zespołu, będąca wsparciem i pierwszym kontaktem w razie pytań. <h2>Wyniki programu</h2>W programie #LogiStaż&nbsp; przewidzianych było 40 miejsc stażowych, rozlokowanych w 17 oddziałach Rohlig SUUS Logistics na terenie Polski. W 2024 roku zatrudnionych do programu zostało 4 pracowników dojrzałych, którzy odbyli oni Staż w Działach Jakości, Logistyki Kontraktowej, Księgowości oraz Administracji. 3 osoby otrzymały propozycję przedłużenia współpracy po zakończeniu programu i pracują nadal w Rohlig SUUS Logistics.Wśród uczestników programu dwukrotnie przeprowadzono ankietę satysfakcji – po pierwszym miesiącu oraz na zakończenie stażu. Wszystkie odpowiedzi zostały dokładnie przeanalizowane, a wyniki potwierdzają, że program okazał się sukcesem zarówno z perspektywy organizatorów, jak i uczestników. Kluczowym wskaźnikiem był wynik NPS (Net Promoter Score), który mierzy lojalność i zadowolenie osób biorących udział w programie, obliczany jako różnica procentowa między promotorami a krytykami programu w skali od -100 do 100. Program osiągnął wysoki wynik NPS na poziomie 64, co świadczy o jego dużej atrakcyjności i pozytywnym odbiorze.Stażyści zwrócili uwagę przede wszystkim na możliwości poznania branży i firmy, które dał im program oraz istotność otwarcia takiego projektu dla osób dojrzałych.Obecnie Rohlig SUUS Logisitcs pracuje nad kolejną edycją programu #LogiStaż 2025. Kluczowe jest opracowanie jego założeń i przebiegu w oparciu o wnioski z tegorocznego projektu, na przykład położenie większego nacisku na budowanie świadomości wśród kandydatów dojrzałych, że na staż warto aplikować bez względu na wiek.

Nie przegapić kompetencji osób dojrzałych

"We Do The Right Thing"  - Wywiad z Martą Jagnieżą Dyrektorką HR AstraZeneca

DSV otwiera drzwi dla dojrzałych pracowników w odbyciu stażu zawodowego!

Raport Światowego Forum Ekonomicznego „<a href="https://www.weforum.org/reports/the-future-of-jobs-report-2023/" alt="Future of Jobs Report 2023">Future of Jobs Report 2023</a>”&nbsp; opublikowany w maju tego roku, w pierwszej dziesiątce ginących zawodów wymienia:<ol><li style="font-weight: bold;">Kasjerzy i kasjerki bankowe </li><li style="font-weight: bold;">Urzędnicy i urzędniczki pocztowe</li><li style="font-weight: bold;">Kasjerzy i kasjerki oraz bileterzy i bileterki</li><li style="font-weight: bold;">Osoby wprowadzające dane </li><li style="font-weight: bold;">Sekretarze i sekretarki</li><li style="font-weight: bold;">Osoby zajmujące się ewidencją i inwentaryzacją</li><li style="font-weight: bold;">Księgowi i księgowe oraz kadrowi i kadrowe</li><li style="font-weight: bold;">Urzędnicy i urzędniczki państwowe</li><li style="font-weight: bold;">Pracownicy i pracownice finansowe i ubezpieczeniowe</li><li style="font-weight: bold;">Sprzedawcy i sprzedawczynie door to door</li></ol>Przewiduje się, że są to zawody, w których w ciągu najbliższych 5 lat zniknie najwięcej miejsc pracy. Raport „Future of Jobs Report 2023” objął 45 krajów, w tym Polskę, i został przygotowany na podstawie badania, w którym wzięli udział przedstawiciele firm, reprezentujący ponad 11 milionów pracowników.Dla nikogo raczej nie będzie zaskoczeniem, że najistotniejszym czynnikiem, wskazanym przez biorących udział w badaniu, wpływającym na przeobrażanie się rynku pracy i generującym zmiany prawie we wszystkich zawodach, jest dziś rozwój technologii. 86% badanych przewiduje, że zmiany zatrudnienia zostaną spowodowane wprowadzeniem nowych, innowacyjnych rozwiązań technologicznych. Drugim równie istotnym czynnikiem jest rozszerzanie dostępu do istniejących rozwiązań cyfrowych. Natomiast na trzecim miejscu 80% organizacji wymieniło dostosowywanie się do zmieniających się standardów otoczenia, w którym funkcjonują, standardów społecznych i zmiany w standardach zarządzania. Czwarte miejsce na liście czynników wpływających na zmiany stanowią rosnące koszty życia konsumentów (75% wskazań).Zrozumienie, jak dokładnie technologia będzie wpływać na zmiany na rynku pracy jest kluczowe dla pracodawców i pracowników, aby elastycznie i sprawnie przygotować się do zmian. Na podstawie danych uzyskanych w badaniu, przewiduje się, że w ciągu najbliższych 5 lat zniknie 83 milionów miejsc pracy, a powstanie 69 milionów nowych.Jak widać, szacowana skala zmian jest spora i obejmie ogromną grupę pracowników. Zmianie ulegają również podstawowe umiejętności, jakie potrzebne są w miejscu pracy. Światowe Forum Ekonomiczne oszacowało, że w przypadku 44% pracowników w ciągu najbliższych 5 lat zmienią się wymagane podstawowe umiejętności i kompetencje. <h2>Zawody przyszłości</h2>Pojawia się zatem pytanie: jakie zawody powstaną i którymi zawodami już dziś są zainteresowani pracodawcy? Czołówka zawodów rozwijających się jest związana z technologią:<ol><li style="font-weight: bold;">Specjaliści i specjalistki AI i uczenia maszynowego</li><li style="font-weight: bold;">Specjaliści i specjalisty ds. zrównoważonego rozwoju</li><li style="font-weight: bold;">Analitycy i analityczki biznesowe</li><li style="font-weight: bold;">Analitycy i analityczki bezpieczeństwa cyfrowego</li><li style="font-weight: bold;">Inżynierowie i inżynierki technologii finansowych</li><li style="font-weight: bold;">Analitycy i analityczki danych</li><li style="font-weight: bold;">Inżynierowie i inżynierki automatyki</li><li style="font-weight: bold;">Specjaliści i specjalistki Big Data</li><li style="font-weight: bold;">Operatorzy i operatorki sprzętu rolniczego</li><li style="font-weight: bold;">Specjaliści i specjalistki transformacji cyfrowej</li></ol>Czy to oznacza, że pracodawcy potrzebują przede wszystkim kompetencji związanych z IT, programowaniem i rozwijaniem algorytmów? Jakie szanse w tej perspektywie mają dojrzali pracownicy na wejście do świata IT? Czy pracownicy wykonujący zawody związane z obsługą klienta, będą nadal potrzebni oraz jakie zawody będą mogli wykonywać w przyszłości?<h2>Kompetencje przyszłości</h2>Ciekawy jest fakt, że umiejętności technologiczne, jak na przykład programowanie, nie są wskazywane jako najbardziej potrzebne pracodawcom. Poszukiwane i pożądane są i będą umiejętności poznawcze, a więc nr 1 to myślenie analityczne, a nr 2 to myślenie kreatywne. Może być to zaskakujące, ale gdy uświadomimy sobie, że w zakresie tworzenia algorytmów człowieka zastąpi sztuczna inteligencja, to jasne staje się, że w dużo większym stopniu potrzebne będą osoby umiejące wyciągnąć właściwe wnioski z danych dostarczanych przez AI i potrafiące przygotować dla AI właściwe zadania. Na kolejnych miejscach poszukiwanych kompetencji organizacje wskazały: nr 3 – odporność, elastyczność i zwinność w działaniu; nr 4 – wysoka motywacja i samoświadomość; nr 5 – ciekawość i stałe uczenie się; podstawowe umiejętności technologiczne znalazły się na 6 miejscu; na kolejnym miejscu nr 7 jest rzetelność i uważność na szczegóły; nr 8 to empatia i aktywne słuchanie; nr 9 to umiejętności przywódcze i wpływ na otoczenie; a pierwszą dziesiątkę zamyka wysoka jakość pracy.<h2>Jak zdobyć te kompetencje?</h2>Co możemy zrobić, by już dziś odnaleźć się tych zmianach i w ciągu najbliższych lat mieć dobrą pozycję na rynku pracy? Kluczową rolę odgrywają działania na poziomie krajowym, czyli działania podejmowane przez rząd a związane przede wszystkim z nauczaniem zarówno osób młodych, jak i tych obecnych na rynku pracy od wielu lat. Przygotowanie do pracy, bez względu na poziom wykształcenia, powinno łączyć wiedzę akademicką/szkolną z pozyskaniem kompetencji współcześnie wymaganych, jak myślenie analityczne, kreatywne, umiejętność pracy w zespole, elastyczność na zmiany. Są to kompetencje szczególnie ważne w środowiskach wielokulturowych oraz podczas pracy zdalnej.Pracownicy dojrzali często są wyposażeni w kompetencje, których obecnie poszukują pracodawcy. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu zawodowemu i życiowemu, potrafią elastycznie reagować na zmiany i na sytuacje kryzysowe. Sprawnie podejmują się realizacji zadań, często pracodawcy powierzają osobom dojrzałym obsługę dużych klientów, ponieważ łatwiej się potrafią się z nimi porozumieć i podejść do pracy empatycznie. Kompetencje twarde związane z wykonywaniem zawodów przyszłości są możliwe do zdobycia w ramach szkoleń i kursów, które pracownicy podejmują sami lub które mogą być finansowane przez pracodawców. Firmy szkoleniowe przygotowujące do zawodów związanych z technologią oferują programy również dostosowane do dojrzałych pracowników. Mają też doświadczenie związane ze szkoleniem osób posiadających już spore doświadczenie zawodowe.Czytaj także<ul><li>​<a href="https://praca50.plus/baza-wiedzy/kariera-zawodowa/po-50-roku-zycia-masz-szanse-rozpoczac-kariere-w-it-yz47j" alt="Po 50. roku życia masz szansę rozpocząć karierę w IT">Po 50. roku życia masz szansę rozpocząć karierę w IT</a>​ </li><li>​<a href="https://praca50.plus/baza-wiedzy/kariera-zawodowa/zaczac-prace-w-it-w-wieku-dojrzalym-odcinek-3-podcastu-5o-dla-dojrzalosci-zuhr0" alt="Zacząć pracę w IT w wieku dojrzałym, Odcinek 3, podcastu &quot;5:O dla dojrzałości&quot;">Zacząć pracę w IT w wieku dojrzałym, Odcinek 3, podcastu "5:O dla dojrzałości"</a></li><li>​<a href="https://praca50.plus/baza-wiedzy/kariera-zawodowa/praca50plus-jak-zmienic-prace-po-20-latach-w-zawodzie-hdy9w" alt="Jak zmienić pracę po 20 latach w zawodzie? Odcinek 2, podcastu &quot;5:O dla dojrzałości&quot;">Jak zmienić pracę po 20 latach w zawodzie? Odcinek 2, podcastu "5:O dla dojrzałości"</a></li></ul>

Szanse na rynku pracy

Alicja Sielawa: Pani Ewo, spotykamy się, co prawda online, ale po raz pierwszy face to face. Pierwsze, co zobaczyłam, to twarz promiennej, radosnej kobiety, a przecież jest środek szarej jesieni. Za Panią natomiast widzę kolory włoskiej flagi. Ewa Trzcińska: To nie do końca kolory flagi włoskiej. To zmieszane kolory polsko-włoskie, kolory Polskiej Izby Biznesowej we Włoszech i jej symbol – tarcza ochronna dla firm polskich we Włoszech. Jest to fotografia autorstwa bolońskiej artystki - Anety Malinowskiej, która dodała nasze izbowe logo i podarowała mi na szczęście, co jak widać działa. A co do promienności, to nie jest kwestia pogody, ponieważ tu w Bolonii, gdzie jestem, pada deszcz i jest zimno. To jest kwestia nastawienia do życia. Oczywiście, gdyby porozmawiała Pani z moją córką Karoliną, to ona by powiedziała, że mama nie zawsze jest taka pogodna i radosna. Ona nazywa mnie maresciallo, czyli marszałkiem. Ale ja po prostu lubię ludzi i lubię rozmawiać, lubię nowe wyzwania. Oczywiście to też wiąże się ze stresem i dużo mnie kosztuje, to wszystko nie jest takie proste i jednowymiarowe. Alicja Sielawa: W portalu Praca50.plus mówimy o dojrzałych zmianach zawodowych, nie mając tylko na myśli wieku. Dojrzałe zmiany to dla nas zmiany przeprowadzone rozsądnie, zmiany przemyślane, które prowadzą do satysfakcji z pracy. One nie zawsze wiążą się z wyższymi zarobkami oraz wyższymi stanowiskami, często wręcz przeciwnie. Wiele osób porzuca stanowiska wysokiego szczebla zarządczego na rzecz spełniania swoich marzeń. Ewa Trzcińska: Tak, raczej to jest zmiana jakości. Alicja Sielawa: A co było motywacją do zmiany w Pani przypadku? Ewa Trzcińska: Ja myślę, że kwestia dojrzałości to szerokie pojęcie. Można być dojrzałym w wieku lat 20. I można być niedojrzałym mimo skończonej sześćdziesiątki. Zmiany, według mnie, powinny być z jednej strony wynikiem przemyśleń i dojrzałych decyzji, a z drugiej strony - efektem umiejętnego wykorzystania szans, które przed nami otwiera życie. Nie pamiętam, kto to powiedział, ale chodzi o umiejętność wskoczenia do odpowiedniego pociągu w odpowiednim czasie. Z reguły ten pociąg przyjeżdża tylko raz i albo się do niego wsiądzie, albo on odjedzie bez nas. Ja w swoim życiu miałam wiele szans, których nie wykorzystałam. Jednak też skorzystałam z kilku, które los mi podarował. Odkąd pamiętam zawsze chciałam być dziennikarką. Nie baletnicą, nie piosenkarką, ale dziennikarką. Ze skakanką jako mikrofonem przeprowadzałam wywiady z każdym, kto tylko się zgodził z mojego otoczenia. Marzyłam, aby studiować dziennikarstwo i tak się stało. Gdy byłam na trzecim roku studiów, dostałam się do Pracowni Telewizyjnej i zaczęła się moja przygoda w publicznej Telewizji Polskiej. Potem miałam możliwość robienia swoich autorskich programów. Skorzystałam z tego i zdobyłam doświadczenie. Jednak zawsze przede wszystkim chciałam pisać. Dla mnie idealnym miejscem pracy był Express Wieczorny, bo bardzo dużo się działo w redakcji tej gazety i można było w miarę swobodnie pisać. Express Wieczorny organizował takie wydarzenia jak wybory Miss Polonia oraz inne eventy. Dzięki temu mogłam się sprawdzić i zdobyć doświadczenie jako dziennikarka i organizatorka. Czyli z jednej strony zawsze miałam i ciągle mam swój plan i wiem, co chcę robić, z drugiej strony staram się wskakiwać do tych pociągów, wykorzystywać szanse, jakie przynosi mi życie. Jeśli my będziemy siedzieli w domu, nie będziemy podejmowali żadnych działań w kierunku tego, co chcemy robić, to naprawdę nie będzie tak, że ludzie nas odszukają i sami do nas napiszą z propozycją. Trzeba wychodzić na zewnątrz i być otwartym. A wracając do Pani pytania. Osiem lat temu moja córka stwierdziła, że chce studiować medycynę w Bolonii i zamieszkała w tym mieście. Bardzo mi jej brakowało i szukałam pretekstów zawodowych, aby jak najczęściej do niej przyjeżdżać. I kiedyś, przy okazji wywiadu, który przeprowadzałam z ówczesnym prezesem Polskiej Agencji Inwestycji i Handlu, powiedział mi, że szukają kogoś do biura PAIH w Mediolanie, więc podjęłam się tego zadania. Przeszłam cały proces rekrutacyjny i zostałam przyjęta. W ten sposób w wieku 53 lat mogłam zamieszkać bliżej córki, we Włoszech… Alicja Sielawa: Jednak stworzyła Pani Polską Izbę Biznesową, ponieważ właśnie dziś spotykamy się pod jej symbolem? Jak to się stało? Ewa Trzcińska: Po zakończeniu pracy w Mediolanie, zwracało się do mnie mnóstwo polskich firm i osób, które potrzebowały pomocy i wiedzy, jak się poruszać we włoskiej rzeczywistości. Stąd narodził się pomysł założenia <a href="https://capiplit.eu/" alt="Polskiej Izby Biznesowej we Włoszech CAPI" class="on">Polskiej Izby Biznesowej we Włoszech CAPI</a>, która będzie pomostem łączącym polskie i włoskie firmy i będzie pomagała polskim firmom we Włoszech. Wspólnie z grupą niesamowitych kobiet założyłyśmy PIBW CAPI, z siedzibą w konsulacie honorowym w Bolonii, ponieważ członkiem honorowym naszej Izby jest Pasquale Laurenzano, konsul honorowy RP w Bolonii. Dzięki temu uwiarygodniliśmy się w oczach włoskich instytucji. Alicja Sielawa: Poruszyło mnie, że w wieku 53 lat zdecydowała się Pani przenieść do innego kraju, mając już karierę zawodową, doświadczenia zawodowe. Czy Pani się przygotowywała do tej zmiany, czy to stało się z dnia na dzień? Czy były obawy? Ewa Trzcińska: Było mi łatwiej, ponieważ ja Włochy znam i przede wszystkim znałam język. Jednak nie było tak, że wszystko było łatwe, proste i przyjemne. Dopóki się przyjeżdża do jakiegoś kraju na wakacje lub na targi czy konferencje, chodzi się do restauracji, je pyszne jedzenie to wszystko wydaje się idealne. Sytuacja się zmienia, gdy trzeba żyć tu na co dzień. Zdawałam sobie sprawę, że środowisko włoskie jest inne, jest inna kultura biznesowa, inna kultura relacji międzyludzkich. Chociażby podejście do przyjaźni. Tutaj przyjaźń zawodowa, pozostaje przyjaźnią zawodową. To nie jest tak, że ona się przenosi na życie prywatne. Włoszki są dużo bardziej otwarte niż Polki i potrafią opowiedzieć o sobie bardzo osobiste rzeczy. W naszych kategoriach jest to już przyjaźń, ale tutaj tak nie jest. To jest włoski, naturalny sposób bycia. Na to trzeba być przygotowanym i umieć poradzić sobie z rozczarowaniami. Z drugiej strony, jeśli przebywamy w danej kulturze, to warto się dopasować. nie chodzi o to, że mamy się zmieniać, bo ja nie chciałabym zmienić swojego podejścia do przyjaźni, staram się po prostu akceptować włoskie podejście do relacji międzyludzkich. Alicja Sielawa: Pani jednak udziela się także poza biznesem w społeczności polsko-włoskiej i stara się te dwie grupy łączyć i przede wszystkim budować relacje między Polakami we Włoszech. Jak to robić, żeby się nie wstydzić i nie bać podejmowania takich działań? Trzeba mieć dużo siły, by prowadzić taki aktywny tryb życia? Ewa Trzcińska: O tak, to dla mnie bardzo ważna sprawa. Jeśli żyjesz poza krajem to musisz umieć się odnaleźć, a jak najprościej – w grupie wsparcia złożonej z mądrych kobiet, które mają podobne do mnie przemyślenia czy doświadczenia. Założyłyśmy kilka lat temu w Mediolanie z kilkoma Polkami grupę nieformalną Leonesse Polacche czyli Lwice Polskie. Grupa rozrosła się i skupia niesamowite dziewczyny – biznesmenki, tłumaczki, artystki. Staramy się wspierać nawzajem, ale i wychodzić na zewnątrz. Staram się łączyć i zachęcać do współpracy moje rodaczki, które poznaję tu we Włoszech (zdecydowanie przeważają Polki tu we Włoszech, mężczyźni są mniej widoczni), bo tylko tworząc polskie lobby możemy zmienić jakość naszego życia poza granicami Polski. Tu muszę podkreślić, że mam farta bo na mojej drodze spotykam niesamowite Polki, które mnie inspirują, są dla mnie wzorem i wsparciem. Mogłabym tu wymieniać naprawdę długo – Agnieszka, Beata, Kamila, Ula, Ola, Joasia, Kaja, Marta: dziękuję, że jesteście! Czasami spotykam, a raczej potykam się o kogoś, kto podstawił mi nogę i starał, aby było mi trudniej – cóż, tak też bywa, ale jak mówią karma wraca, więc staram się, aby do mnie wracała ta dobra. Ja od zawsze byłam aktywna. Moje pokolenie i osoby o dziesięć lat młodsze uczono: Bądź grzeczna, nie wychylaj się, siedź cicho, ogólnie zachowuj się tak, jakby Ciebie nie było. We Włoszech jest zupełnie odwrotnie. Włoszki doskonale czują się będąc sobą. Mają poczucie własnej wartości i sprawczości. Mają poczucie bycia pięknymi. Co prawda, dbają o siebie bardzo, ale nawet jeśli nie, to czują się piękne. Mają sporo luzu i więcej niż Polki wiary w siebie. Tego warto uczyć się od Włoszek. Nie możemy bać się odmowy, albo że coś nam nie wyjdzie. Alicja Sielawa: Czyli trzeba mieć w tyle głowy możliwość, że nam coś nie wyjdzie, trzeba być na to gotowym? Mieć plan na odmowę? Ewa Trzcińska: Oczywiście, że tak. Nawet jeśli ktoś Ci odmówi, to co się takiego złego stanie? Zupełnie nic. Jednak bardzo ważne jest, by się przygotować. Obecnie w Polskiej Izbie Biznesowej dostaję takie zapytania: Chciałabym bardzo z rodziną przenieść się do Włoch. Co mi Pani może poradzić? Ja zaczynam zadawać pytania: Zna Pani język włoski? Odpowiedź: &gt;Nie. Pytam: Zna Pani angielski? Słyszę odpowiedź: Słabo. Pytam dalej: W jakim wieku ma Pani dziecko? Odpowiedź: 12 lat. Kolejne pytanie: Co robi Pani mąż? Odpowiedź: Jest urzędnikiem państwowym. Dopytuję: A co Pani robi? Odpowiedź: Jestem nauczycielką polskiego. W takiej sytuacji zadaję kluczowe pytanie: Jako kto chciałaby Pani pracować i jak Pani widzi swoją przyszłość? Według mnie, rzucanie się na głęboką wodę, wyjście ze swojej strefy komfortu to jedno, ale podejmowanie zmian bez przemyślenia i planu to zupełnie inna sprawa. Alicja Sielawa: Czyli trzeba mieć podstawy, żeby przeprowadzić zmianę, poważną zmianę zawodową. Trzeba się do tego przygotować. A stres? Czy odczuwa Pani stres przed nowymi zadaniami, sytuacjami? Ewa Trzcińska: Oczywiście. Miałam taką sytuacje, że zaproponowano mi tłumaczenie książki. Znam język włoski, jestem z wykształcenia dziennikarką i dużo rzeczy tłumaczę na co dzień, dlatego zapytano mnie, czy nie podejmę się tłumaczenia książki. Może, gdyby nie było to w pandemii, gdy miałam mniej pracy, ponieważ odwołano wszystkie targi, konferencje, spotkania, nie podjęłabym się tego. Wszystko było dla mnie nowe: kontakt z wydawnictwem, proces redagowania książki. Niesamowita przygoda, ale jednocześnie stres przed podjęciem decyzji, stres przed odpowiedzialnością, stres przed tym, czy zrobię (a potem: czy zrobiłam) to dobrze. To dotyczy wszystkich, którzy są zaangażowani w swoją pracę. Jednak podkreślam: ten stres nie może nas zatrzymywać przed podejmowaniem działania! W moim przypadku efektem podjęcia go były bardzo dobre recenzje książki i dobre recenzje tłumaczenia, a co za tym idzie – satysfakcja i poczucie, że wykonaliśmy razem z osobami zaangażowanymi w wydanie polskiej wersji niesamowitą pracę. Czyli wychodzimy ze swoich stref komfortu, ale z głową. W tym miejscu chciałabym podziękować Natalii Moskal, szefowej wydawnictwa FameArt za to, że zaufała mi i zleciła tłumaczenie niesamowitej książki Silvy Chciałabym bardzo z rodziną przenieść się do Włoch. Co mi Pani może poradzić?- zapraszam do lektury! Alicja Sielawa: A jak Pani to robi, że do Pani przychodzą takie rzeczy, takie propozycje pracy? I jak się Pani czuje podejmując nowe wyzwania? Ewa Trzcińska: Ja jestem osobą ciekawą życia. Proszę zobaczyć, jak myśmy się poznały. Ja się do Pani odezwałam po wywiadzie jakiego udzielił Pani jeden z rozmówców. Nie zakładałam żadnego scenariusza. Trochę jest tak, że to kwestia przypadku, a trochę jest tak, że ja szukam tego przypadku. Ja wychodzę do ludzi. Miałam możliwość organizowania polskiej strefy Focus Day Polonia podczas Fiera del Levante – najstarszych włoskich targów odbywających się w Bari. – Zależało mi bardzo, żebyśmy wypadli wiarygodnie i by tak się stało, to chciałam, aby o polskim biznesie opowiedział także Włoch. Podczas jednego z moich lotów do Warszawy usłyszałam rozmowę dwóch Włochów, którzy lecieli do Kielc i opowiadali sobie, jaką to pyszną golonkę zjedzą na kolację, jak świetnie mają zorganizowany transport, jak dobrze menadżerowie polscy mówią po angielsku. Okazało się, że reprezentują jedną ze znanych na świecie włoskich firm, która zajmuje się cięciem i szlifowaniem glazury i mają kontakty w Opocznie, Tubądzinie. Zaprosiłam ich na nasz Focus Day Polonia. I mimo, że nie mogli być podczas targów, nagrali swoją wypowiedź na temat polskiego biznesu – że to jest kraj nowoczesny, świetnie zorganizowany, że menadżerowie wiedzą, czego chcą, że produkty są najwyższej jakości. Byli bardzo wiarygodni i przekonywujący dla włoskich biznesmenów, co zaowocowało mnóstwem kontaktów, jakie nawiązaliśmy na naszym stoisku... Alicja Sielawa: Pani bardzo kocha Polskę i dużo bardzo Pani robi na rzecz Polski. To jest wzruszające, szczególnie w sytuacji, gdy tak bardzo narzekamy na nasz kraj. To jest bardzo ważne, że zmienia obraz Polski w oczach świata. Ewa Trzcińska: Tak, za każdym razem, kiedy jestem w Warszawie czy Krakowie, widzę coś nowego, coś, co się zmieniło. Tutaj, w Bolonii, od 30 lat nie zmieniło się prawie nic, nawet jeden przystanek. My Polacy jesteśmy bardzo pracowici, inwestujemy, otwieramy nowe firmy. Polki – och, jak jestem dumna, jak mogę pokazać z jaka odwagą wchodzimy w życie zawodowe, jakimi jesteśmy fachowcami. Młodzi Włosi często wchodzą w życie wyposażeni przez swoich rodziców czy dziadków. Moje pokolenie i kolejne same musiały zawalczyć o swoją przyszłość, dopiero pokolenia teraz wchodzące w dorosłe życie mogą czerpać z tego, co wypracowali rodzice i czuć się obywatelami świata z dowodem czy paszportem w ręku. Alicja Sielawa: A jak sobie radzić z trudnościami? Jeśli podejmujemy nowe zadania, nową pracę, zaczynamy mieszkać w nowym miejscu, to nie wszystko idzie idealnie i gładko. Czy ma Pani swoje sposoby na radzenie sobie z przeciwnościami? Ewa Trzcińska: Nie nastawiajmy się, że wszystko pójdzie gładko. Jeśli nam ktoś pomoże, to super, ale to jest rzadkość. Dużo zależy od naszej postawy. I tego, jak reagujemy na innych. Jeśli my całą swoją postawą przepraszamy, że żyjemy, to inni mają łatwość przelewania na nas swoich frustracji. My musimy być dla siebie samych ważni. Jeśli my nie powiemy: Ja dla siebie jestem ważna, to nikt za nas tego nie zrobi. Ja mam tendencje do pracoholizmu, ale wiem o tym i dlatego muszę zwalniać. Nie mam już 25 lat, wiec muszę szukać złotego środka. Jeśli tylko czekamy na pochwałę z zewnątrz, to tego czegoś nie dostaniemy. To my musimy wyjść z informacją: Zrobiłem/zrobiłam to dobrze. Należy mi się podwyżka, nie dlatego, że dostał ją ktoś inny, ale dlatego, że ja jestem w tym dobry. Podam ciekawy przykład. Mam koleżankę, która pracuje w jednym z urzędów warszawskich. I ona wymyśliła, że zamiast książki zażaleń, stworzy książkę pochwał. Gdy sprawa petenta została dobrze załatwiona, ona prosiła o wpis w książce pochwał. Jako pierwsza w urzędzie. Zrobiło to piorunujące wrażenie na burmistrzu dzielnicy, w której pracowała. Następnie na spotkaniu, na którym były omawiane skargi petentów, ona przedstawiła swoją książkę z pochwałami – my tu nie mamy żadnych zażaleń, ale mamy pochwały. To jest podejście, to nastawienie do życia! Alicja Sielawa: Pani Ewo, czy pracuje Pani cały czas jako dziennikarka? I czy myśli Pani o emeryturze? Ewa Trzcińska: Tak, gdy potrzebuję zrobić coś z duszą, to wtedy zabieram się za pisanie tekstu. Nie myślę wcale o emeryturze. Emerytura jest fajna, gdy ma się hobby, na którego realizację ma się mało czasu i dopiero wtedy można się mu poświęcić. Dla mnie moja praca jest moim hobby, oczywiście nie zawsze i wszędzie, ale wielokrotnie tak! Jeśli emerytura ma być tylko tym, że rano nie wstaje się do pracy, to w rezultacie można stracić ochotę do życia w ogóle. Znam osoby, które przekroczyły wiek emerytalny i nadal pracują, Bo po prostu kochają to, co robią i jest im z tym dobrze. Alicja Sielawa: Nie wygląda Pani na osobę zbliżającą się do wieku emerytalnego, może to postawa, o której Pani mówi. To bardzo odmienia. Ewa Trzcińska: Nie jestem osobą, która przesadnie dba o siebie, ale ja lubię ludzi i lubię działać, wspierać, pomagać. To chyba po prostu kwestia podejścia do życia… W teorii mam do emerytury z półtora roku, ale nie jest to dla mnie wyczekiwany moment. Mam jeszcze tyle planów, tyle do zrobienia. Marzy mi się na przykład napisanie książki czy iluś fajnych artykułów, udział w iluś niesamowitych akcjach. Ostatnio ogromnym przeżyciem było dla mnie zasiadanie w Kapitule konkursu Osobowość Polonijna Roku im Edyty Felsztyńskiej. Wybieraliśmy spośród zgłoszonych z całego świata Polaków działających na rzecz swoich rodaków mieszkających w danym kraju. Ilu wspaniałych ludzi, z pasją działających na rzecz innych, poświęcających im swój czas i wiedzę. Jako tegoroczna przewodnicząca jury w Domu Polskim w Rzymie w październiku miałam okazję wręczać niektóre z nagród i przyglądać się tym niezwykłym ludziom. Przyznaję, że głos mi ugrzązł gdzieś w gardle, a łzy pojawiły się w oczach… Dla takich chwil warto działać! Całego świata nie zbawimy, ale jeśli pomożemy jednej osobie, dwóm, to już dużo. Na tym też polega moja praca i to, czym zajmuję się po pracy. Nie chcę z tego rezygnować ze względu na wiek.

Odwaga i siła do przeprowadzenia dojrzałych zmian zawodowych

Baza wiedzy - Kategoria

CategoryArticlesEmployee

Czy wiesz, jakie są współczesne skuteczne metody szukania pracy? Jak znaleźć wartościową pracę po 50 roku życia? Nasz blog zawiera konkretne informacje, czego oczekują pracodawcy, jak korzystać z sieci kontaktów oraz jak CV może stać się przepustką na spotkanie rekrutacyjne. Sprawdź, co aktualnie dzieje się na rynku prac i otwórz się na nowe możliwości.